Οι μπάτσοι και οι άλλοι

Ο υπουργός Μακεδονίας - Φρίκης δήλωσε υπερασπιζόμενος το μπάτσο που σκότωσε ένα δεκαπεντάχρονο, ότι τον εκπαίδευσε και τον διόρισε το ΠΑΣΟΚ. Τελικά το πρόβλημα είναι όλοι αυτοί οι μπάτσοι που σκοτώνουν "κατά λάθος", που πετάνε δακρυγόνα σε διαδηλωτές, που συλλαμβάνουν φοιτητές με μόνο αποδεικτικό στοιχείο το πράσινο χρώμα των παπουτσιών τους ή μήπως το μεγάλο πρόβλημα είναι οι... ζαρντινιέρες;

Το πρόβλημα δεν είναι οι εκατό χιλιάδες μπάτσοι - μακάρι να ήταν. Δεν είναι ούτε αυτοί που τους επιλέγουν και τους διορίζουν. Δεν είναι ούτε οι πολιτικοί. Το πρόβλημα είναι ο μπάτσος που έχουμε μέσα μας. Αυτός μας υποδεικνύει να ψηφίσουμε εκφραστές νεοσυντηρητικών απόψεων και μάλιστα να τους δώσουμε και αυτοδυναμία, αυτός μας δημιουργεί τη νοοτροπία του χαφιέ, αυτός μας κάνει εγωιστές και εαυτούληδες, αυτός, τελικά, καταργεί κάθε έννοια αλληλεγγύης και ενότητας στην κοινωνία -που επιλέξαμε- να ζούμε.

Οι μπάτσοι

Οι μπάτσοι σε κάθε κράτος αυτού του κόσμου είναι οι μοχλοί που συγκρατούν το σύστημα. Το ζήτημα δεν είναι αν οι μπάτσοι είναι καλοί ή κακοί, το ζήτημα είναι ποιο είναι το σύστημα που τους θρέφει και τους στηρίζει. Και αυτό είναι ένα τερατώδες σύστημα, ένα φρικαλέο κράτος διαφθοράς που αλληλοστηρίζεται με μια κοινωνία κατακερματισμένη, διαλυμένη και απογυμνωμένη από οποιαδήποτε ιδεολογία (πέραν της "ιδεολογίας" του χρήματος). Παιδιά ενός τέτοιου συστήματος (πολύ περισσότερο μιας τέτοιας κοινωνίας) οι έλληνες μπάτσοι δεν έχουν κανένα λόγο να δρουν ηθικά ή νόμιμα. Κάνουν αυτό που κάνει ο μέσος έλληνας πολίτης: εκμεταλλεύονται στο έπακρο την (όποια) εξουσία διαθέτουν αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην κοινωνία και στον εαυτό τους. Οι μπάτσοι δεν είναι τα ματ κι οι ασφαλίτες, οι μπάτσοι είναι τα Μέσα Μαζικής Εκσπερμάτωσης (στη μούρη του πολίτη), είναι οι πολυεθνικές, είναι οι τράπεζες, είναι αυτοί που μας κυβερνάνε (βλ. όλοι οι παραπάνω) και αυτοί που υποτίθεται ότι μας κυβερνάνε (βλ. τα κόμματα). Στο τέλος ο μπάτσος είμαστε εσύ κι εγώ που μετατρέπουμε το φόβο μας για το διαφορετικό σε μίσος, που ζούμε για να χτίσουμε ένα σπίτι και να κλείσουμε τα παιδιά μας μέσα, που ζούμε για τον εαυτό μας και μόνο.

Οι Άλλοι

Κι οι άλλοι; Είναι εκείνοι. Οι νεαροί. Οι κουκουλοφόροι. Οι αλήτες. Οι γνωστοί- (ά)γνωστοι. Όχι αυτοί που σπάνε και καίνε. Τα διαβολάκια που καταστρέφουν τον ήσυχο, νωχελικό μας κόσμο. Αυτοί που μας ανοίγουν τα μάτια. Αλλά εμείς κάνουμε τους τυφλούς. Γιατί αυτοί που μας κυβερνάνε μας έμαθαν ότι "Η κόλαση είναι πάντα οι Άλλοι". Κι εμείς το πήραμε στην κυριολεξία. Αυτό που δε μας έμαθαν ήταν ένα σύνθημα που λέγανε πριν από σαράντα περίπου χρόνια στη Γαλλία οι Άλλοι: "Σκότωσε το μπάτσο μέσα σου"...

Υ.Γ. Κι ένα τραγούδι για αυτόν που έφυγε και για μας που θα τον θυμόμαστε μέχρι το επόμενο Βατοπαίδι...