Όσες και αν χτίζουν φυλακές....

Το παρακάτω κείμενο είναι από φυλλάδιο που μοιράστικε στις 17 νοεμβρίου από τον ανοιχτό κοινωνικό χώρο <<ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ>> στα Γιάννενα. Ας δούμε τι λέει:

Μέσα από τα τείχη...
...αυτή τη στιγμή πάνω από 5.500 κρατούμενοι στα κολαστήρια που κατ'ευφιμισμόν αποκαλούνται φυλακές του ελληνικού κράτους κάνουν απεργία πείνας καταγγέλοντας τη βαρβαρότητα του εγκλεισμού, απαιτώντας εδώ και τώρα να υλοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά τους.
Αιτήματα που αφορούν καλύτερες συνθήκες κράτησης, την αποσυμφόρηση τωμ φυλακών, την παύση του εγκλεισμού και αποδεικνύουν ότι η φυλακή δεν είναι τίποτα άλλο από μηχανισμός απομόνωσης και τιμωρίας-πίσω από το μανδύα του <<σωφρονισμού>> και της <<επανένταξης>> κρύβει τον αληθινό της σκοπό που δεν είναι άλλος από την ηθική και φυσική εξόντωση των κρατουμένων.
Ο αγώνας αυτός που για πρώτη φορά έχει τόσο έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά, αφού ξεπηδάει από την απαίτηση των κρατουμένων να αντιμετωπίζονται ως πολίτες με δικαιώματα, και όχι σαν έρμαια στα χέρια του Κράτους, μας καλεί να πάρουμε θέση για τους ξυλοδαρμούς και τα πειθαρχικά μέτρα, τις συνεχείς μεταγωγές και απομονώσεις, με δυο λόγια για την καθημερινή καταπάτηση της αξιοπρέπειας τους. Η αντίσταση των κρατουμένων, ο συντονισμένος και αδιαμεσολάβητος αγώνας τους αντιμετωπίζεται από το Κράτος με αδιαλλαξία (γιατί αυτό το Κράτος, δεν παραχωρεί) και χουντικές μεθόδους: ο απεργός πείνας Ν.Μπαρδάκης δολοφονήθικε την περασμένη βδομάδα στο κελί του αφού προηγουμένως τον μετήγαγαν παράνομα από Πάτρα στα Γρεβενά. Στο Δομοκό, χθες Κυριακή, άλλος κρατούμενος κρεμάστικε στο κελί του. Ποιος είναι ο φυσικός και ηθικός αυτουργός για αυτά αν όχι το 'σωφρονιστικό σύστημα';

Έξω από τα τείχη...
Ο αξιοπρεπής αγώνας των κρατουμένων αμφισβητεί έμπρακτα τα τείχη του εγκλεισμού και απευθύνεται στην πλειοψηφία της κοινωνίας η οποία παρ'όλη την οργανωμένη κατασυκοφάντησή της και εκμετάλλευσής από την μαφία των κρατικών-παρακρατικών-επιχειρηματκών θεσμών δεν έχει πλήρως λοβοτομηθεί. Κοινωνικοί,αδιαμεσολάβητοι αγώνες ενάντια στο ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη, το Καρβούνάρι, το Έλληνικο, αγώνες για μία πόλη ελεύθερη στην οποία το Δημόσιο δεν θα ταυτίζεται με το κρατικό, αγώνες ενάντια στο κέρδος και την παγκόσμια κυριαρχία της αγοράς μας φανερώνουν τη διαχρονική σημασία της εξέγερσης ενάντια στη σύγχρονη διαχωρισμένη εξουσία, μας υπενθυμίζουν τη διαχρονική σημασία της κοινωνικής αλληλεγγύης εντός και εκτός των συρματοπλεγμάτων.
Οι φυλακισμένοι βιώνουν τη βαρβαρότητα του εγκλεισμού και τη στέρηση της ελευθερίας, οι πολίτες βιωνουμε τον αποκλεισμό από το δημόσιο χώρο, την αφαίρεση του δικαιώματος της άμεσης πολιτικής απόφασης για την εργασία. την παιδεία, την ίδια μας την ζωή. Η μόνη διαφοροποίηση είναι το μέχρι που φτάνει το δικαίωμα του Κράτους και των εταιριών να παρεμβαίνουν στην ζωή μας.Η παρτίδα όμως ποτέ δεν τελειώνει: όσα ΜΑΤ και να στείλουν, όπως στο Ελληνικό (19 διμοιρίες), όσους εξευτελισμούς και αν υποστούμε (αγωνιστές της πόλης, το τελευταίο διάστημα, συκοφαντούνται και τραμπουκίζονται), όσες κλούβες και αν αποκλείσουν το κέντρο των Ιωαννίνων, όση αστυνομοκρατία και εάν πάει να επιβληθεί, απέναντι του αξιοπρεπώς στέκεται και θα σταθεί η Κοινωνία διεκδικώντας την ελευθερία της.
Για αυτό λοιπόν:
Ο αγώνας των φυλακισμένων, με τους φυλακισμένους, αγώνας πολιτικός, αδιαμεσολάβητος, αξιοπρεπής, αξίζει την αμέριστη συμπαράσταση όλων μας. Μας αφορά όλους και όλες, μας ενδιαφέρει ως ζήτημα ελευθερίας της κοινωνίας και του ατόμου!
Μας ενδιαφέρει όπως μας νοιάζει η υπεράσπιση και διεύρυνση των ελεύθερων δημόσιων χώρων για μία πόλη που δενθα είναι φυλακή, εν τέλει για μία ελεύθερη κοινωνία χωρίς φυλακές...

Υ.Γ.:ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ!