Προκήρυξη Ελευθερίας

Με αφορμή το τελευταίο χτύπημα του Επαναστατικού Αγώνα, θυμήθηκα δύο επιστολές που δημοσίευσε η εφημερίδα "το Ποντίκι" πριν από λίγες μέρες. Επιστολές που προέρχονταν από ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου και αποδεικνύουν ότι ο χώρος αυτός έχει πολύ υψηλότερες ιδέες από τη συμβολική βία εναντίον κάποιων τυχαίων, αν όχι τυχάρπαστων αστυνομικών.

Φυσικά δεν έτυχαν προβολής γιατί δεν πουλάνε. Και αν έχουμε βαρεθεί και σε αυτό το μπλογκ και σε άλλα να μιλάμε για την κρατική βία, πολύ σπάνια αναφερόμαστε στην άλλη βία που αποτελεί απλώς ένα αντίστροφο είδος φασισμού. Διαβάστε:


"Οι στρατιώτες τής απόλυτης αλήθειας αγνοούν βέβαια πώς μπορείς και με την σκανδάλη να υπογράψεις πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης και δουλικής εξυπηρέτησης στον μηχανισμό της εξουσιαστικής βίας και στις σκοπιμότητες της "αντιτρομοκρατίας". Γιατί ο μιλιταρισμός (στοιχείο πού είναι ξένο και εχθρικό στο επαναστατικό κίνημα όσο και αυτοί πού τον χρησιμοποιούν) είναι δημιουργία και φασίζουσα μέθοδος επιβολής τού Κράτους πού την δοκιμάζει ξανά και ξανά καθημερινά στους εξουσιαζόμενους έχοντας εξασφαλίσει σε κάθε "παρτίδα" τη νίκη του και την ήττα σε όσους τολμούν να την αντιγράψουν ενάντια του. Ο μιλιταρισμός τού Κράτους είναι "αθάνατος" όσες σφαίρες και αν ρίξει η ιεραρχία της συμβολικής βίας στο στήθος ενός άτυχου αστυνομικού, στην στολή τού συστήματος και όχι στην "καρδιά" του (αν και το σύστημα δεν έχει "καρδιά"), βγαίνοντας από τα "υπόγεια" και τα "πίσω παράθυρα" τού κινήματος [...] Δεν έχω πρόβλημα να σταθώ απέναντι σε ένα ακόμη δόγμα "ή με εμάς ή με το Κράτος", γιατί είμαι ενάντια και στα δύο και όποιος με "εκβιάζει" με κάθε τέτοιο τρόπο είναι άθλιος εξουσιαστής και επικίνδυνος για κάθε κοινωνία, για κάθε επανάσταση!"

"Η Ελευθερία ήταν και είναι το όραμα, το Κράτος και η Βία ήταν και είναι σκιά [...] Μοναδικά όπλα της ελευθεριακής συνείδησης ήταν και είναι οι ιδέες. Η κοινωνική αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός, η κοινωνική, οικονομική, πολιτική ισότητα και δικαιοσύνη ήταν και είναι τα προτάγματα [...] Οι ελευθεριακοί δεν εξεγείρονταν και επαναστατούσαν για την κοινωνία, αλλά με την κοινωνία [...] Το γεγονός όμως είναι ότι και η κρατική βία και η τυφλή αντιβία είναι μηχανισμοί επιβολής που ανήκουν σε ανθρώπους τυφλούς. Θα λέγαμε ότι θα μπορούσε η τύφλωση αυτή να γενικευτεί επικίνδυνα, αν δεν υπήρχε η φωτεινή αναλαμπή, τις τελευταίες δεκαετίες, ατομικών και κοινωνικών εξεγέρσεων (Λ. Άντζελες, Αργεντινή, Μεξικό, Ελλάδα, Κίνημα αντιπαγκοσμιοποίησης). Εξεγέρσεις που αποσάθρωσαν τον “δημοκρατικό” μανδύα της Αντιπροσωπευτικής Κοινοβουλευτικής Δικτατορίας, που σε παγκόσμιο επίπεδο προλειάνει το δρόμο για την παγκόσμια κυριαρχία των λίγων απέναντι σε λαούς, οργουελιανού τύπου, με την επιβολή των καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης όλο και συχνότερα [...] Απέναντι στην γενικευμένη τυφλότητα και υποταγή που πάνε να μας επιβάλουν, οι αναρχικοί, οι ελευθεριακοί και αντιεξουσιαστές, οι ελεύθεροι άνθρωποι και οι εξεγερμένες συνειδήσεις έχουν χρέος ν’ αντιπαρατάσσουν την αγάπη για ζωή κι ελευθερία. Η ανθρώπινη ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και είναι η πιο πρωταρχική και υπέρτατη αξία, όταν συνοδεύεται με άρωμα Ελευθερίας [...] Τό κίνημα με την κοινωνία και οι χρήσιμοι ηλίθιοι μιλιταριστές στην υπηρεσία τού Κράτους."

Αποστολείς των κειμένων είναι μεταξύ άλλων η "Ελευθεριακή Κίνηση Κορινθίας" και η "Ελευθεριακή Οροσειρά Αλληλεγγύης". Όπως έχω εγώ στο μυαλό μου τον αντιεξουσιαστικό χώρο αυτές είναι οι φωνές που με κάνουν να τον στηρίζω και να τον χειροκροτώ και όχι οι τζάμπα μαγκιές και η υποκουλτούρα της βίας και του ξεσπάσματος εναντίον όλων χωρίς κανένα ιδεολογικό ή ηθικό υπόβαθρο...